Wątpliwość.

Zapuszczając się w rejony filmów w których gra Meryl Streep każdorazowo po seansie uzmysławiam sobie, co jeszcze chciałabym obejrzeć z tą świetną aktorką i widzę, że lista jest przede mną długa, coraz dłuższa 🙂

Tym razem film sprzed 10 lat, którego akcja rozgrywa się w roku 1964, w katolickiej parafii na Bronxie. Sucha, krytyczna, konserwatywna siostra Bouvier od św. Alojzego (cóż za imię!) nabiera wątpliwości, czy kontakty z uczniami jej przełożonego, postępowego księdza Flynna, są tylko niewinnej natury. Ksiądz Flynn jest postacią sympatyczną, wygłasza ciekawe kazania, jest lubiany … myślę, że także przez widzów – w tej roli nieodżałowany Philip Seymour Hoffman, który cztery lata temu zakończył życie bawiąc w Nowym Jorku (zabił go luty w mieście wymieszany z heroiną i amfetaminą). Obsadę dopełniają Amy Adams jako naiwna siostra od św. Jakuba i Viola Davis grająca matkę jednego z uczniów. Nie wyróżniłabym ponad innych żadnego z aktorów – cały kwartet mocny, grający czysto i harmonijnie.

Gdzie leży prawda? Zakonnica prześladuje sympatycznego księdza wiedziona pychą? A może w księżych kontaktach jest coś na rzeczy? Celem autora scenariusza (oraz reżysera i dramatopisarza w jednym) nie było walenie widza po głowie oczywistościami, zresztą sztuka teatralna ma podtytuł „przypowieść”. Są za to obserwacje … choćby krótkie, dosadne porównanie jak siadają do posiłku księża, jak to robią zakonnice … ten pierwszy świat jest w filmie gdzieś daleko, widzimy ich zetknięcie tylko w szermierkach pomiędzy księdzem Flynnem i siostrą Bouvier. Podnoszą się głosy, wieje wiatr na zmianę, przepalają się żarówki.

Zaintrygowało mnie, że film wydał mi się bardziej kostiumowy niżby na to wskazywał rok akcji – Siostry Miłosierdzia, których przedstawicielką jest siostra od św. Alojzego, noszą w Nowym Jorku kapelusze z epoki regencji. Kiedy zagłębiłam się w temat okazało się, że nie pomyliłam się z umiejscowieniem kostiumu – zakon został założony w 1809 roku przez Elizabeth Seaton, wdowę, która ubierała się jak włoskie kobiety z epoki stosownie do swojego statusu. Taki też mundurek obowiązywał przez lata w zgromadzeniu – siostry nowojorskie przestały go używać dopiero w roku 1968. Ten mundur wspaniale komponuje się z opowieścią, zresztą poza aktorstwem i subtelnościami scenariusza „Wątpliwość” zachwyciła mnie scenografią, sposobem kadrowania, złamanymi kolorami jesieni (butelkowa zieleń przebijająca w tle jest po prostu przepiękna). Doskonale jesienny film z miejscami, które prawie pomyliłam z Bostonem, bo w mojej wyobraźni istnieje taki właśnie Boston 🙂 John Patrick Shanley pokazał miasto swojego dzieciństwa, a postać siostry od św. Jakuba wzorował na nauczycielce, siostrze Margaret McEntee, o której mówi, że miała ogromny wpływ na jego życie.

Może Cię zaskoczę, ale temat zakonnic uważam za feministyczny i z tego punktu widzenia, pozycji jaką zajmują w hierarchii kościoła (zazwyczaj najpodlejszą), jest to temat dla mnie bardzo interesujący. Że ta pozycja choćby w porównaniu z zakonami męskimi jest słaba … wystarczy pomyśleć na czym lans robi Szostak, a z czego jest znana Chmielewska. Temat rzeka. Film jak najbardziej polecam – jest bardzo dobrze zrobiony w ogóle i wybornie jesienny w szczególe.

Pewnie za jakiś czas zaopatrzymy się z Kraciastym w kilka „zakonnych” książek i wtedy wrócę do tematu, a tymczasem na Związku rozmawiamy o zjawisku dziewic konsekrowanych – zajrzyj, zapraszam.

Dobrego tygodnia 😉