Pierwszy tydzień.

Uniosłam się w powietrze nad zielonymi polami, podeszłam do lądowania nad białym miastem, cały czas z katarem, który złapałam w pierwszy dzień roku na plaży. Teraz jestem daleko od wybrzeża, za to kilka metrów od lasu. W domu pomimo to taka sztuczna choinka:

… która wywróciła się po raz kolejny, akurat gdy przyjechałam. Choinka jest ze skłonnością do upadku, dlatego ma plastikowe bombki. Od wczoraj siedzę w domu rodzinnym, wygrzewam się, objadam maminą kuchnią (dzisiaj była wątróbka), chodzę na bosaka po łazience z podgrzewaną podłogą, oglądam brytyjskie adaptacje Christie, które uwielbiam i prowadzę zdalne konferencje z Kraciastym chorującym na Ursynowie. Sama czuję się na tyle słabo, że i jutro raczej nie planuję wychodzić na świat. Wyjechaliśmy z naszej Irlandii chorzy, dom zastałam ciepły, z kotami okupującymi każdy swoje miejsce (Mruczuś bezceremonialnie włazi mi do łóżka), z tatą uczącym się obsługiwać glukometr, z jednym psem bardzo chorym, zasmarkującym podłogę (ale może to nie rak), z drugim bez apetytu, z mamą po chorobie i babcią, która ma lepsze i gorsze chwile. Być może dżentelmen, który przesypia noce w kartonie przy mojej głowie, ma coś wspólnego z cykliczną wywracalnością choinki:

To jest Wojtuś (przypomina mi, że w tym roku muszę zamknąć serię o włosach w kawie). O pnączu znów zapomniano i tata leczy je z przesuszenia. Tak oto ma się stan na pierwszy tydzień roku … który zazwyczaj pełen jest postanowień. Ja zamiast tego wolę drobne zmiany. Na blogu zauważysz może z czasem dwie nowe kategorie, psychologia i filozofia – dziedziny, które mnie interesują … pojawią się, gdy poczuję, że pora napisać o pomocowości, plenieniu się psychologii pozytywnej czy pseudonaukowości. Takie tematy kuszą mnie, gdy na blogowisku czytam frazesy 🙂 Ale nie zacznę tego roku z kopyta,  następne będą wieści z Ursynowa do którego najpierw muszę jakoś dojechać … może będziemy w stolicy patrzeć przez okno we troje, ja Kraciasty i kot-gospodarz.

Jak spędziłeś/aś te ostatnie dni? Jakieś oczekiwania na nowy rok, realistyczne plany, spodziewane radości? Trzymasz się postanowień, czy ciasteczka już się kruszą?